Crkva svetog arhangela Mihaila u Lijevoj rijeci koja je nedavno   restaurirana, jasan je dokaz da Vasojevići znaju njenu važnost kroz istoriju , jer se  ne radi samo o kultnom mjestu  njihovih  predaka - što je, naravno, od ogromnog značaja - nego i o najutemeljenijem mjestu njihovog  istorijskog bića.

Sve donedavno, do početka radova na obnovi ove crkve, medutim, niko nije ni slutio kakvu tajnu kriju njeni temelji, koliko je ona interesantna i u arheološkom i u antropološkom smislu - da se u njima nalazi grob i izuzetno dobro sačuvani posmrtni ostaci prapretka i rodonačelnika ovog plemena - Vasa, po kojem je pleme i dobilo ime.

Nema, naravno, pisanih tragova niti kakvih drugih sigurnih dokaza kada je bio sagrađen ovaj skromni hram, ali se vjeruje da je to moglo biti neđe u drugoj polovini četrnaestog vijeka. U svakom slučaju, na osnovu izlizanog kamenog praga na ulaznim vratima može se skoro nepogrešivo ustvrditi da je crkva veoma stara i da je dugo bila u upotrebi.



Bila je sazidana od sitno lomljenog kamena iz neposredne blizine, dok su voltovi bili od sige koja je odnekud izdaleka donošena, pošto je, koliko se zna, nema niđe u Vasojevićima. Za krov su korišćene široke kamene ploče vadene iz majdana na katunu Planinica udaljenom nekoliko kilometara od Nožice.

Crkva je, po prilici, bila u upotrebi sve dok, nakon jedne velike pobjede Vasojevica nad Turcima, polovinom sedamnaestog veka, U
Lijevoj Rijeci nije podignuta nova crkva. Zidinu, dobro načetu zubom vremena, dokusurila je potom austrougarska vojska u Prvom svetskom ratu kada su na obližnjem uzvišenju od njenog kamena sazidali šanac, po čemu se taj brijeg i danas tako zove.

Pošto je stara crkva na Nožici bila sasvim skromnih dimenzija, odlučeno je da se sada podigne nešto veći hram kako bi se u patosu sačuvali i zaštitili stari temelji.